Xochipilli veya “Çiçeklerin Prensi” Mezoamerikanın yaz, çiçek, zevk, aşk, dans, resim, ziyafet, yaratıcılık ve ruh tanrısıydı. Kendisi de Mezoamerika’nın yüce güneş tanrısı Tonatiuh’un bir tezahürü olan genç güneş tanrısı Piltzintecuhtli’nin hayırsever bir tezahürüdür . Tanrı, mısır (mısır) tanrısı Centéotl ile yakından ilişkilidir ve bazen ‘Mısır Çiçeği Prensi’ veya Günün 7. Lordu Centéotl-Xochipilli olarak anılırdı. Aztekler için şehvet tanrısı Ahuiatéotl olarak da görünebilirdi ve ayrıca kelebekler, şiir ve 20 Aztek gününün 11’i Ozomatli (Maymun) ile ilişkilendirildi. O, aşırılık tanrıları olan Ahuiateteo’dan biri ve Zapotek olarak kabul edildi.o Quiabelagayo idi. Yine de genel olarak konuşursak, genç ve umursamaz bir zevk arayan, belki de şakacı bir yaramazlık çizgisine sahip bir şey olarak düşünülüyordu. Xochipilli’nin kökenleri, Klasik Öncesi – Klasik Dönem arasında Teotihuacán’da ibadet edilen ve sadece Şişman Tanrı olarak bilinen, daha önceki Mezoamerikan tanrısı olabilir. Aztek mitolojisinde Xochipilli’nin iki erkek kardeşi Ixtlilton (sağlık, tıp ve dans tanrısı) ve Macuilxóchitl (oyunların tanrısı) vardır. Bir grup olarak bu iyi vakitler üçlüsü sağlığı, zevki ve mutluluğu temsil ediyordu. Tanrının ayrıca bir kız kardeşi (veya dişi meslektaşı), Xochiquetzal vardır.
Özellikle Xochimilco’da ibadet edilen tanrıya en yaygın adak mısırdı ve erken büyüme mevsiminde ve Tecuilhuitontli (8.Aztek ayı) sırasında düzenlenen festivallerinde pulque (maguey veya agave bitkisinden yapılan alkollü içecek) çok sarhoştu. Tanrının heykelleri de sık sık çiçeklerle ve hatta kelebeklerle süslenirdi. Belki de tanrının sanattaki en ünlü temsili , şu anda Mexico City’deki Ulusal Antropoloji Müzesi’nde bulunan , Aztek heykelinin bir başyapıtı olan Geç Post-Klasik Dönem (MS 1450-1500) heykelidir . Heykel 1,2 metre yüksekliğindedir ve Xochipilli , güneşi temsil eden kelebekler, çiçekler ve dört noktadan oluşan kümelerle süslenmiş bir tapınak platformuna (veya belki de bir davul) oturtulmuştur . Xochipilli bir maske takıyor ve kendisi psikotrop bitkiler, halüsinojenik mantarlar ve hayvan derilerinden gelen çiçeklerle kaplı. Bağdaş kurmuş ve umursamayan tanrı, hayattaki tüm güzel şeylerin canlı bir sembolü olan mutlu bir şekilde şarkı söyleyip çıngıraklarını çalarken tasvir edilmiştir.