Tevekkül, güvenip dayanmak anlamına gelir. Kur’ân’daki kullanımında inananların yalnızca Allah’a tevekkül etmeleri, imkân dâhilinde tedbirleri aldıktan sonra sonucu Allah’tan beklemeleri buyrulur. Yüce Allah kullarını çeşitli şekilde bir takım zorluk ve sıkıntılarla imtihan edeceğini ve sabredenlerin müjdelenmesi gerektiğini söyler: “Yemin olsun ki, sizi korku, açlık; mallardancanlardanmeyvelerden eksiltme türünden bir şeyle mutlaka imtihan edeceğiz. Sabredenlere müjdele.” (2/155). Kula düşen ise her ne durum içinde olursa olsun Allah’a olan teslimiyet ve güveninden tereddüt etmeden başına gelene sabretmesidir. Bununla birlikte inkârcılar tarafından uğrayacağı zulüm ve baskılara karşı da ayetlerde: “İnkârcılara, ikiyüzlülere itaat etme, onların ezalarına aldırma; Allah’a tevekkül et. Vekil olarak Allah yeter.” (33/48) buyrulmakta ve Allah’ın ihlâs sahibi kullarını sahipsiz bırakmayacağı ifade edilmektedir. Yine Allah’ın iman eden kullarına hem bu dünya da hem de âhirette vaat etmiş olduğu şeylere de gönülden bir tevekkül ile iman etmek gerekir. Ayetlerde: “Size verilen şeyler, şu iğreti hayatın nimetidir. İnanıp Rablerine tevekkül edenler için Allah katında bulunan ise daha hayırlı, daha kalıcıdır.” (42/36) buyrulmaktadır. Şüphesiz Allah sözünü tutacak, ölümlerinden sonra kıyamet günü tüm insanları tekrardan yaratarak hesaba çekecek, adalet terazilerini kurduracak ve emirlerine uyan iman sahiplerini çeşitli nimetler ile mükâfatlandırırken, zulme bulaşan ve emirlerine karşı isyankâr olan kullarını ise büyük bir azap ile cezalandıracaktır. Dünya hayatındayken insanların sahip oldukları mala, mülke, eş, dost ve nüfuslarına güvendikleri görülür. Oysaki samimi bir inanan için her durum ve şartta Allah’tan daha fazla güvenilecek bir kimse bulunmamaktadır. Bu sebeple İslâm’ın yani Allah’a teslim olmanın bir ifadesi olarak yüce Allah’a büyük bir güven ve aynı zamanda gönülden bir itaat içinde olunması gerekir.
