İnsanları Allah’ın emrine uymaya çağırdığınızda zaman zaman, biz zaten iyi insanlarız ve kimseye bir kötülüğümüz yok şeklinde cevaplarla karşılaşabiliyorsunuz. Şüphesiz dini emirlerin çizmiş olduğu sınırlar dâhilinde iyi insan olunması arzulanan bir şeydir. Ancak bu yolla pek çok insanın kendini temize çıkararak bu şekilde kendini yeterli gördüğüne tanıklık etmekteyiz. Oysaki kişinin iyilik ya da kötülüğü hakkında hüküm verecek olan yüce Allah’tır. Kişinin kendisini adaletli bir şekilde değerlendirmesi oldukça zordur. İnsanoğlu yaptığı kötülükleri değil iyilikleri hatırlamak eğilimindedir. Aynı şekilde çoğu zaman kendisine yapılan iyilikleri değil kötülükleri hatırlar. İnsanın bu yönü de göz önünde bulundurulduğunda ayetlerde: “Kendisini ısrarla kınayan benliğe de yemin ederim.” (75/2) diye buyrulmakta ve insanın kendi hakkında sürekli olarak bir muhasebe yapması gerektiğine vurgu yapılmaktadır. Yine ayetlerde peygamberlerin dahi kendi sonlarının ne olacağını bilmediklerini ifade ettikleri görülür: “De ki: Ben, elçiler içinden bir türedi değilim. Bana ve size ne yapılacağını da bilmiyorum. Bana vahyedilenden başkasına da uymam. Ve ben, açıkça uyaran bir elçiden başkası da değilim.” (46/9). Allah’ın elçileri dahi âhiretteki akıbetleri ile ilgili olarak Allah’ın rahmet ve merhametine ümit bağlayıp Allah’ın hükmüne teslim olmuşken insanların bir kısmının sanki sonsuz kurtuluşu elde etmiş gibi kendini aklayıp temize çıkarması anlaşılabilir değildir. İnanan bir kula düşen gönülden Allah’a teslim olarak emirlerini yerine getirmek için çalışıp çabalamak ve âhirette hayırlı bir durumda olmak için yüce Allah’a dua ve niyazda bulunmaktır.
O, sizi daha topraktan yarattığı zaman ve siz annelerinizin karınlarında bulunduğunuz sırada (bile), sizi en iyi bilendir. Bunun için kendinizi temize çıkarmayın. Çünkü O, kötülükten sakınanı daha iyi bilir.
Necm Suresi Ayet 32