“Boynuz şeklinde borazan” anlamına gelen ve nasslarda kıyametin kopması, daha sonra da yeniden dirilmenin başlaması için kendisine üfleneceği bildirilen sûr, dünya ölçüleriyle mahiyeti kavranamayan bir şey olup, Resûl-i Ekrem tarafından boynuza benzetilmiştir. Sûrun, lafzî anlamıyla mı yoksa mecazi olarak mı anlaşılması gerektiği konusunda müfessirler arasında görüş ayrılığı bulunmaktadır.
Bazı âlimler üflemenin lafzî anlamdaki boynuza değil, onun mecazi mânasını hatırlatan suretlere olacağı ileri sürülmüşse de, Zeccâc gibi dilci müfessirler buna karşı çıkmıştır. Çoğunluk ise sûru, lafzî anlamında olduğu gibi bir borazan ve üflemenin de ses çıkarmak üzere ona üflenmesinden ibaret olduğunu söylemişlerdir. Ayrıca sûr, hadislerde de bu mânada kullanılmış ve dört büyük melekten İsrâfil’in ona üfleyeceği bildirilmiştir.
Kur’ân-ı Kerim’de sûra ilk üflendiği zaman göklerin ve yerin mevcut düzeninin bozulacağı, ikinci ve üçüncü üflemede ise insanların kabirlerinden kalkıp huzûr-ı ilahîye gidecekleri belirtilmiştir. Müddessir sûresinde ise (74/8) aynı anlamda nâkūr kelimesi yer almaktadır:
“Sûra üfürüldüğü zaman var ya; işte o gün çetin bir gündür.”