Kur’ân-ı Kerim’de peygamberlerin birer insan olduğu, beşerî özellikler taşıdığı ve diğer insanların tâbi olduğu hayat kanunlarına onların da bağlı bulunduğu beyan edilmiştir. Ancak onlar Allah’tan vahiyler alır ve gayp âlemiyle iletişim kurabilirler. Hz. Âdem ile Îsâ, yaratılış bakımından bazı benzer özellikler taşır. Alay konusu olmalarını engellemek amacıyla peygamberler zihinsel yetenek ve beden yapısı bakımından kusursuz yaratılmıştır.
Onlar, ibadetlerinde ve diğer davranışlarında insanlara örnek olacak şekilde ilahî buyruklara uygun bir hayat sürdürmüşlerdir. Yalnızca peygamberlere özgü ibadetler de vardır, meselâ teheccüt namazı Hz. Peygamber’e farz kılınmış, diğer müminler için sünnet statüsünde tutulmuştur. Allah elçileri, davranışlarında üstün ahlâkî ilkeleri uygulamış, insanlarla ilişkilerinde doğruluk ve adaletten hiçbir zaman ayrılmamıştır.