Oruçlu olsun veya olmasın bir kimsenin her vakit misvak kullanması müstehaptır. Sahih olan budur. Zevalden önce caiz olduğu gibi zevalden sonra da caizdir.
Delili: Sünen’deki Amir b. Rabia hadisidir. O dedi ki? “Ben Rasulullahı Sallallahu aleyhi vesellem sayısını bilemediğim kadar defalarca oruçlu iken misvak kullandığını gördüm.”
Ravi, zevalden önce gördüm veya zevalden sonra gördüm diye bir ayırım yapmadı. Misvak kullandığını gördüğünü mutlak ifadelerle söyledi. Büyük bir ihtimalle zevalden sonra da görmüştür. Çünkü gündüz namazlarının hepsi zevalden sonradır. O, namaz için dişlerin misvaklanmasına vurgu yapmıştır.
Oruçlunun zevalden sonra misvak kullanmasını mekruh görenlerin delili şu hadistir: “Oruçlu olduğunuz zaman günün başında misvak kullanın, günün sonunda misvak kullanmayın.”
Fakat bu hadis zayıftır, delil olmaya elverişli değildir.
Onların delil olarak ileri sürdükleri hadislerden birisi de oruçlunun ağız kokusundan söz eden şu hadistir: Peygamber Sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurmuştur: “…Şüphesiz oruçlunun ağız kokusu Allah’ın yanında misk kokusundan daha güzeldir.”
Dediler ki: Misvak kullanmak, Allah katında güzel olan bu kokuyu giderebilir.
Bu gerekçe geçerli değildir. Çünkü oruçlunun ağız kokusu dişlerde ve ağızda değil, midede olduğu için misvak bu kokuyu gidermez. Midenin yemekten boşalması oradan kötü kokular çıkmasına sebep olur. Bu koku insanların burnuna sevimsiz gelir fakat Allah katında sevimli bir kokudur. Misvak bu kokuyu gidermez. Sadece ağzı temizler ve uzun süre susmak gibi sebeplerle hasıl olan kokuyu giderir. Doğrusu günün başlangıcında da, sonunda da misvak kullanmak caizdir.