Ölen müslümanın yıkanıp kefenlenmesi, ona karşı yapılacak son görevlerden biridir. Ölen müslümanı yakınlarından biri veya bu işe ehil biri yıkar ve ölü yıkanırken şöyle dua edilir:
Okunuşu: “Allâhümme innehû ‘abduke vebnü ‘abdike vebnu emetike. Kâne yeşhedu en lâ ilâhe illâ ente ve enne Muhammeden ‘abduke ve Rasûlüke ve ente a’lemü bihî.
Allâhümme in kâne muhsinen fe zid fî ihsânihî ve in kâne müsîen fe tecâvez ‘an seyyiâtihi. Allâhümme lâ tahrimnâ ecrehû. Ve lâ teftinnâ ba’dehu.”
Anlamı: “Ya Rabbi! Bu senin kulundur, kulunun çocuğudur. O, senden başka ilâh olmayıp sadece senin ilâh olduğuna, Muhammed’in senin kulun ve elçin olduğuna şehadet ederdi, Sen onu (bizden) daha iyi bilirsin.
Ey Allah’ım! Eğer o iyi ameller yapan bir kimse ise ona yapacağın ihsanı artır. Eğer kötülerden ise, günahlarını affet. Allah’ım! Onun ecrinden bizi mahrum etme, onun arkasından bizi fitneye dûçar etme!”
Ölen insanın iyi hâlleri başkalarına söylenebilir, ancak kötü hâlleri varsa bunların söylenmesi doğru değildir.
Peygamberimiz (s.a.s.);
“Ölülerinizin güzelliklerini söyleyin ve kötülüklerini anlatmaktan kaçınınız” buyurmuştur. (Ebû Davud, Edep, 50; Tirmizî, Cenaiz, 34)