Rabbimiz peygamberlere kutsal kitapları vahiy yoluyla ulaştırmıştır. Sözlükte “hızlı bir şekilde ve gizlice söylemek, işaret etmek, ilham etmek” anlamına gelen vahiy kelimesi, terim olarak “ Allah’ın bir emri, bir hükmü veya bilgiyi peygamberine gizli olarak bildirmesi” demektir.
Kur’an’da, Allah’ın insanlara emirlerini ulaştırma vasıtalarının vahyetme, perde arkasından hitap etme ve elçi gönderip sözlerini bildirme şeklinde olduğu ifade edilmiştir. “Herhangi bir beşer ile Allah’ın konuşması ancak vahiy ile yahut perde arkasından ya da bir elçi gönderip izni ile dilediğini vahyetmesi şeklinde olabilir.” Birinci yol vahiy yoluyla konuşması, bir elçi bulunmadan peygamberin kalbine gizli bir işaretle ilahî sözün bırakılması ve öğretilmesiyle gerçekleşir. Bu tür vahiyde peygamber uyanıktır. Vahiy bir aracı olmadan peygamberin doğrudan kalbine bırakılır. İkinci yol olan perde arkasından konuşmanın örneği Allah’ın Tur Dağı’nda Hz. Musa ile konuşmasıdır. Bu tür vahiyde peygamber rabbinin hitabını alır. Rabbine hitap eder. Ancak onu göremez. Üçüncü yol ise elçi vasıtasıyla olur. Allah vahiy meleği Cebrail (a.s.) vasıtasıyla peygamberine dilediğini bildirir.