İlim adamları bu meselede ihtilaf ettiler. (Ahmed b. Hanbel’in) mezhebine göre bu durumda keffaret düşer. Çünkü Peygamber vesellem Ramazanda cima eden adama: “Bunu ailene yedir de imkan bulduğun zaman öde” demedi. Bilakis sadece “bunu ailene yedir” dedi.
İkinci görüşe göre keffaret düşmez, zimmetinde borç olarak kalır. İmkan bulduğu zaman keffaretini (fidyesini) verir. Daha sonra köle azat etmeye gücü yeterse köle azat eder. İleriki bir zamanda oruç tutmaya gücü yeterse oruçla keffaretini öder. Bu görüşün sahipleri keffaretin zimmete bağlı oluşunu delil getirirler. Zimmete bağlı olan şeyler (yani borçlar) bir güçlükten dolayı düşmezler. Bunlar tıpkı adakların ve yeminlerin keffareti gibidirler. Onlar da düşmezler. Gücü yetinceye ve keffareti ödeyinceye kadar zimmette borç olarak kalırlar.