Ruh çağırma (spiritizma), ölülerin ruhlarının yaşadığı ve onlarla konuşulup görüşülebileceği inancıdır.94 Bu inanca göre ölen kişilerin ruhlarıyla iletişime geçerek bazı bilgiler edinilmektedir. Gelecekten ya da gaibden haber alma isteği ve bununla ilgili eğilimler hemen hemen her kültürde mevcuttur. Fakat Kur’an’da ve hadislerde insanların, ruhlarla iletişime geçtiklerine dair herhangi bir bilgi mevcut değildir. Bu nedenle çeşitli şekillerde gündeme getirilen ruh çağırma seanslarının hiçbir dinî temeli yoktur.
Diğer yandan insanlar arasında şöhret bulan ruh çağırma seanslarına mantık çerçevesinden bakıldığında, bu uygulamaların iç tutarlılığının bulunmadığı da aşikârdır. Ruh çağırma seanslarında, genel olarak, organizasyonu yürüten bir falcı/medyum, masa ve masa üzerinde birtakım objeler yer almaktadır. Şimdi bu seansları, birkaç soruyla kısaca değerlendirmeye çalışalım.
Eğer ruh, insandan/bizden daha yüce bir varlık ise ve insanın bilmediği konulardan haberdar ise neden kendilerinden daha aşağıda olan insanla iletişime geçmek ve ona bilgi aktarmak ister? Bizi bilgilendirmek istediğini kabul etsek bile neden yalnızca bizim çağırdığımız zaman gelmeyi kabul ediyor? Ve en önemlisi neden geldiklerinde birtakım komik, büyüsel törenlere ihtiyaç duyuyor? Geldiğinde doğrudan bilgi aktarmak yerine, neden biz insanların komutlarıyla ve objeler üzerinden bizimle diyalog kuruyor? Neden bu seanslarda iletişim bir kişiyle (falcı, medyum) sınırlı oluyor da diğer insanlar bu iletişimin doğrudan muhatabı olamıyor?
Bu soruları arttırmak, elbette mümkündür. Ancak konuyu özetlemek adına şu cümleler yeterli olacaktır. Ruhları çağırıp getirme iddiaları yalan, uydurma ve anlatılan kurguların çoğu ciddiyetten uzaktır. Ayrıca ruh çağırma esnasında başvurulan sihir, fal, büyü, kehanet gibi uygulamaların hepsi dinimizde yasaklanmıştır, bâtıldır.