İslâm dinine göre kabir hayatı, dünya ile âhiret arasını birbirinden ayıran bir engeli (berzah) temsil eder. Kabre konulan insanlar Münker ve Nekîr melekleri tarafından sorguya çekilir, iman ve amellerinin durumuna göre azap edilir veya nimet verilir. Hz. Peygamber kabrin, âhiret duraklarının ilki olduğunu belirttikten sonra orada azaptan kurtulanın sonraki işinin kolay, azaba uğrayanın ise zor olacağını haber vermiştir (Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, I, 63).
Kur’an’da Firavun ve adamlarının kıyametin kopmasından önce sabah akşam ateşe arzedildikleri (el-Mü’min 40/46), kâfir ve münafıklara cehennemdeki azaptan önce bir azabın tattırılacağı (es-Secde 32/21; et-Tûr 52/47) ifade edilir. Hz. Peygamber de “azap gören bazı kişilerin sesini işittiğini” (Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, III, 103-104), kabir azabından Allah’a sığındığını (Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, III, 296; Müslim, “Cennet”, 67), bazı amellerin kabir azabını artırdığını (Buhârî, “Cenâiz”, 92; “Ta‘bîrü’r-rü’yâ”, 48) bildirmiş; kâfir ve münafıklara sabah akşam cehennemdeki yerlerinin gösterildiğini söylemiştir (Buhârî, “Cenâiz”, 88).