Kur’ân-ı Kerim’de, “Allah, nefisleri (ruhları) öldükleri sırada, ölmeyenleri ise uykularında alır. Ölümüne hükmettiğini tutar, diğerlerini ise belirlenmiş bir süreye kadar salıverir.” (ez-Zümer 39/42) buyurulmaktadır. Hadislerde ise ölen kişilerin ruhlarının semaya yükseltildiği haber verilmektedir (Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, VI, 140; Müslim, “Tevbe”, 46; İbn Mâce, “Zühd”, 30-31). Bu ifadelerden insan ruhunun semaya yükseltildiğini anlıyoruz, fakat bu semanın neresi olduğunu bilemiyoruz. Bu hususta literatürde yer alan bilgilerin itikadî değeri olmayan teferruat veya İsrâiliyat türü mâlûmat olmaktan öte bir değer taşımadığını görüyoruz.
